ေနာင္တ ရိႈက္သံ (စ/ဆံုး)
တည္ၿငိမ္ေအးခ်မ္းေသာ အသြင္အျပင္
အျပည့္ျဖင့္ ဘုရားစင္ေရွ႕တြင္ တရားထိုင္ေန
ေသာ ေနလကိုၾကည့္ရင္း ၾကာျဖဴျပံဳးမိသည္။
ေလးစားျမတ္ႏိုးစိတ္ႏွင့္အတူ ႏွလံုးသားမွ မြတ္
သိပ္စြာရွိေနခဲ့ေသာခ်စ္ျခင္းတို႔သည္ အိမ္ေထာင္
သက္ ၆ လၾကာၿပီျဖစ္ေသာ္လည္း တစ္ေရြးသား
မွမေလ်ာ့ အခ်စ္ပိုေနဆဲပါ။
ၾကည္ႏူးလာမိသျဖင့္ဘုရားရုပ္ပြားေတာ္
ကိုလက္အုပ္ခ်ီကာဖူးမိရင္း ခင္ပြန္းျဖစ္သူေနလ
ကိုလည္း လက္အုပ္ခ်ီကာ အရိုအေသေပးမိ၏။
ေက်ာခိုင္းၿပီး မ်က္လႊာခ်ထားေသာေနလ သူမ
ကိုမျမင္ႏိုင္ပါ။
ရုတ္တရက္ ၾကာျဖဴတစ္စံုတစ္ခုကို ေတြး
မိလိုက္သျဖင့္ သူမ၏ခႏၶာကိုယ္ေလး ဆက္ကနဲ
တုန္ခါသြားသည္အထိ ထိတ္လန္႔သြားမိသည္။
ရုတ္တရက္ ဝဲတက္လာေသာမ်က္ရည္မ်ားကို
မ်က္ေတာင္ျဖင့္ ပုတ္ခတ္ဖယ္ရွားလိုက္မိသည္။
ဗုဒၶရုပ္ပြားေတာ္ကိုလည္းေကာင္း၊ ေနလ
ကိုလည္းေကာင္း သူမ ရင္မဆိုင္ရဲေတာ့ပါ။အ
တိတ္ကာလ၏ တစ္စံုတစ္ခုေသာအျဖစ္အပ်က္
က သူမအား ေျခာက္ျခားသြားေစ၏။
ဝရံတာဘက္သို႔ ေျပးထြက္ခဲ့မိသည္။တစ္
ကိုယ္ေတာ္ အေတြးသမားမေလးအျဖစ္ႏွင့္ က်ိတ္၍ ငိုေႂကြးခဲ့ရေပါင္းမ်ားလွၿပီျဖစ္၏။ အ
ႀကိမ္ေပါင္းပင္ မရည္ႏိုင္ေတာ့ပါ။
"ကိုကို...ျဖဴ႕ကိုခြင့္လြတ္ႏိုင္ပါ့မလား...
ျဖဴ...ေအာက္တန္းက်မိတယ္...အျဖစ္မွန္ကိုသိ
သြားရင္ ျဖဴ႕ကို ကိုကိုရြံသြားမွာ....ျဖဴအရမ္း
ေၾကာက္တယ္ကိုကိုရယ္...."
"ျဖဴ.....ဝရံတာမွာေအးတယ္ေလ...
အေႏြးထည္လည္းဝတ္မထားဘူး..."
စကားသံႏွင့္အတူေရာက္လာေသာ ေနလ
မျမင္ေစရန္ သူမမ်က္ရည္စတို႔ကို လက္ဖမိုးျဖင့္
အျမန္သုတ္ပစ္လိုက္၏။ ေနလသူမအားျပံဳး၍
ၾကည့္ေန၏။
"ျဖဴ...အခုတေလာ ပိန္လာသလိုပဲ...မ်က္
ႏွာေလးလည္းက်သြားတယ္...ေနေကာင္းရဲ႕
လားျဖဴ..."
ေနလ သူမ၏ႏွဖူးေလးကို စမ္းရင္းေျပာ
၏။ၾကာျဖဴၾကည္ႏူးစြာ မ်က္လႊာေလးခ်ထား
မိပါသည္။ ၾကည္ႏူးမႈႏွင့္အတူ အားနာမႈ စိုးရြံ႕မႈ
တို႔ကိုခံစားလာရျပန္၏။
🕛🕧🕐
"ျဖဴ!....မင္း...မင္းကြာ..."
"ကိုကို႔ကို ျဖဴခ်စ္လြန္းလို႔ လုပ္ခဲ့မိတာ
ပါ ကိုကိုရယ္...ျဖဴ႕ကို ခြင့္လြတ္ေပးပါေနာ္..."
သူမအား ေဒါသတႀကီး လက္ညိဳးထိုး
ေနေသာ ေနလအား ၾကာျဖဴရွိခိုးမတက္ေတာင္း
ပန္ေနပါ၏။
"သြားစမ္းပါကြာ...ဘာခ်စ္တာလဲ...မင္း
မွာ ဒီေလာက္ ယုတ္မာတဲ့ စိတ္ထားမ်ိဳးရွိတာ...
မင္းလို မိန္းမမ်ိဳးရဲ႕ရင္ထဲမွာ အခ်စ္ဆိုတာမရွိ
ႏိုင္ဘူး... ေအာက္တန္းက်တဲ့မိန္းမ...
မင္းနဲ႔တန္တာ ဒါပဲ..."
ေျဖာင္း!....
"အား!..."
သူမ၏ဘယ္ဘက္ပါးျပင္ကို ေနလ
ရိုက္ခ်လိုက္၏။ အေရျပားနာက်င္မႈထက္ ႏွလံုး
သားက စူးရွစြာနာက်င္သြားမိသည္။
"အား!...."
သူမ အိပ္မက္မွ လန္႔၍ႏိုးလာခဲ့သည္။တစ္
ကိုယ္လံုး ေခၽြးေစးတို႔ စို႔နင့္ေနပါ၏။နံေဘး၌
အိပ္ေနေသာ ေနလလည္းႏိုးသြားခဲ့သည္။
"ျဖဴ....ဘာျဖစ္..ဩ....အိပ္မက္ဆိုးမက္
ျပန္ၿပီထင္တယ္....ေနဦး...ကိုယ္ေရခပ္ေပးမယ္
ေနာ္..."
စားပြဲေလးေပၚတြင္ အသင့္ရွိေနေသာ ေရဗူးေလးအတြင္းမွေရကို ဖန္ခြက္ထဲငွဲ႔ထည့္
ၿပီး ဖန္ခြက္ကိုၾကာျဖဴ႕လက္ထဲ ေနလထည့္ေပး
လိုက္၏။
သူမ ေရကိုေမာ့ေသာက္လိုက္ၿပီး ေနလကို
ညိဳးငယ္စြာ စိုက္ၾကည့္ေနရင္း...
"ကိုကို...ျဖဴ႕အိပ္မက္ထဲမွာေလ ကိုကိုက
ျဖဴ႕ကို မုန္းသြားၿပီလို႔ အိပ္မက္မက္လို႔..."
ေနလက ၾကာျဖဴ၏ေအးစက္ေနေသာ
ခႏၶာကိုယ္ေလးကို ေပြ႕ဖက္လိုက္ရင္း...
"အိပ္မက္ပဲဟာကို ျဖဴရယ္...အျပင္မွာ
ကိုယ္က ျဖဴ႕ကိုအျမဲတမ္းခ်စ္ေနမွာ...ဘယ္
ေတာ့မွ မထားခဲ့ဘူး...ေနာ္..."
ၾကာျဖဴ ေနလကို ျပန္၍တင္းၾကပ္စြာဖတ္
ထားလိုက္၏။ ေနာင္တ၊အားနာစိတ္၊စိုးရြံ႕မႈတို႔
ႏွိပ္စက္ေပါင္းမ်ားလွၿပီျဖစ္၍ စိတ္ေထာင္းကိုယ္
ေၾကလာေသာ သူမ၏ခႏၶာကိုယ္ေလးမွာ အား
နည္းေဖ်ာ့ေတာ့ေနၿပီျဖစ္၏။
ၾကာျဖဴ ေနလႏွင့္ ညားကတည္းက အိပ္
မက္ဆိုးမ်ား မၾကာခဏမက္တက္၏။ယခုရက္
ပိုင္း အိပ္မက္ဆိုးမ်ားကပို၍ပင္စိပ္လာ၏။
ေနလက သူမ၏အနည္းငယ္ေဖာင္းေနၿပီ
ျဖစ္ေသာ ဝမ္းျပင္သားေလးကို ငံု႔၍နမ္းလိုက္
၏။၄လအရြယ္ ရင္ေသြးေလးကသူမ၏ဝမ္းျပင္
ေလးထဲတြင္ ေကြးေကြးေလးေနရာယူေနၿပီျဖစ္
၏။
ေနလ၏ အနမ္းေႏြးေႏြးေလးေၾကာင့္
ဝမ္းျပင္ေလးမွတဆင့္ ၾကာျဖဴ႕ႏွလံုးသားအထိ
ႏူးညံ့စြာ ကူးစက္လာေသာၾကည္ႏူးသာယာမႈ
ေလးေၾကာင့္ ၾကာျဖဴျပံဳးလိုက္မိပါ၏။
ခဏခ်င္းမွာပင္ ၾကာျဖဴမ်က္ရည္ဝဲလာ
မိျပန္၏။ ၾကာျဖဴဝမ္းနည္းစြာေတြးလိုက္မိ၏။
"ကိုကို႔ရဲ႕ေမတၱာေတြက အစစ္အမွန္ေတြ
မဟုတ္ဘူး....ျဖဴေအာက္တန္းက်က် တမင္
လုပ္ယူထားမိတဲ့ ေမတၱာအတုေတြ...
ျဖဴ ကိုကို႔ကို အားနာလိုက္တာ...ျဖဴ႕
ကို ခြင့္လြတ္ပါေတာ့ ကိုကိုရယ္..."
🕛🕧🕐
(လြန္ခဲ့ေသာ ၁ႏွစ္ခန္႔က)
ၾကာျဖဴ သူမ၏အကို ေက်ာ္စြာသင္ေပး
ထားသည့္ အတိုင္း ထံုးစပ္နည္းကိုေသခ်ာျပဳ
လုပ္သျဖင့္ သူမ၏ကြမ္းယာကို လူႀကိဳက္မ်ား
လွ၏။
အသားအရည္ျဖဴဝင္းၿပီး အခ်ိဳးက်ေသာ ခႏၶာကိုယ္ပံုစံႏွင့္ ေျပျပစ္ၿပီး ခ်စ္စဖြယ္ေကာင္း
ေသာမ်က္ႏွာေလးေၾကာင့္ ၾကာျဖဴ႕အားကာလ
သား ႀကီးငယ္မေရြးသေဘာက်ၾက၏။ပိုးပန္း
ၾက၏။သို႔ေသာ္လည္းၾကာျဖဴအားလံုးကိုေခါင္း
ခါခဲ့သည္။ အသက္၂၀ေက်ာ္ၿပီျဖစ္ေသာ္လည္း
အခ်စ္ေရးကို စိတ္မဝင္စားဘဲ ေငြရွာရန္သာ အာရံုေရာက္ေနေသာေၾကာင့္ျဖစ္၏။
ကြမ္းယာေကာင္းသည္ကတစ္ေၾကာင္း သူမအားပိုးပမ္းၿပီးဝယ္စားၾကသူေပါမ်ားသည္ကတစ္ေၾကာင္းေၾကာင့္ၾကာျဖဴ႕ကြမ္းယာဆိုင္
ေလး ဝင္ေငြမဆိုးလွပါ။တစ္ရက္တစ္ေသာင္း
ဝန္းက်င္ေတာ့ ရတက္စျမဲျဖစ္၏။
ကြမ္းယာ လာဝယ္စားသူမ်ားထဲတြင္ ၾကာ
ျဖဴ႕၏ ႏွလံုးသားကို လႈပ္ႏိႈးႏိုင္သူတစ္ေယာက္
ရွိလာခဲ့သည္။ ၾကာျဖဴထိုသူ႔အားတိတ္တခိုးခ်စ္
မိသြားၿပီး သူကြမ္းယာလာဝယ္လၽွင္ ၾကာျဖဴ
ခိုးခိုး ၾကည့္တက္၏။သူမ၏ဆိုင္ အေရွ႕ဘက္ ရပ္ကြက္အတြင္းရွိ ေနလ ဆိုသူျဖစ္၏။
ေနလမွာ သူမထက္ အသက္အနည္းငယ္
သာႀကီးၿပီး ၾကာျဖဴ႕ထက္ အဆေပါင္းမ်ားစြာ
ခ်မ္းသာႂကြယ္ဝသူျဖစ္သည္။
ဘာသာေရး အလြန္ကိုင္းရိႈင္းသူျဖစ္ၿပီး
အလႉအတန္းလည္း အလြန္ရက္ေရာသူျဖစ္၏။
တည္ၿငိမ္ေအးေဆးေသာ ေနလ ပံုစံကိုၾကာျဖဴ
သေဘာက်မိျခင္းျဖစ္သည္။
ျမင္ပါမ်ားလာေတာ့ အၾကည့္ခ်င္းဆံု
ၿပီး ျပံဳးျပ ေခါင္းညိမ့္ျပရံုမွအပ ေနလသူမအား
စကားသိပ္ေျပာေလ့မရွိပါ။ ၾကာျဖဴကသာေနလ
ကို တစ္ရက္ထက္တစ္ရက္ ပိုမိုစြဲလန္းလာမိၿပီး
တစ္ဖက္သတ္ ခ်စ္လာမိသည္။
သို႔ေသာ္လည္း ဘဝအေျခအေနက မတူ
သည့္အျပင္ မိန္းမသားျဖစ္ေနသည့္အတြက္
ေနလအားသူမစိတ္ဝင္စားသည့္အရိပ္အေယာင္
ေလး ျပရံုမွလြဲ၍ အျခားဘာမွမတက္ႏိုင္ခဲ့ပါ။
ေနလ ကြမ္းလာဝယ္ၿပီးျပန္သြားလၽွင္
ေနလေက်ာျပင္ကို သူမအၾကာႀကီး စိုက္ၾကည့္
ေနမိတက္၏။
ၾကာျဖဴ႕ကြမ္းယာဆိုင္ နံေဘးတြင္ အ
ေၾကာ္ရာင္းေသာ ေဒၚတိုးက ၾကာျဖဴ႕ထံအလုပ္
ပါးလၽွင္ အလာပ သလာပ စကားလာေျပာတက္
သူျဖစ္၏။ ၾကာျဖဴအိမ္ခဏျပန္လၽွင္ ေဒၚတိုးက
ၾကာျဖဴ႕ကြမ္းယာဆိုင္လူလာဝယ္လၽွင္ ခဏဝင္
ေရာင္းေပးေလ့ရွိ၏။ သူမကိုလည္း ၾကာျဖဴက
ကြမ္းယာ ယာနည္းသင္ေပးထားျခင္းျဖစ္၏။
ေဒၚတိုးမွာ စကားအလြန္မ်ားၿပီး ၾကာျဖဴ႕
ကို လည္းအၾကံဉာဏ္မ်ား အျမဲလိုလိုေပးတက္
သူျဖစ္၏။ယခုလည္း ေနလေက်ာျပင္ကို စိုက္
ၾကည့္ေနေသာ ၾကာျဖဴ႕ထံ အပ်င္းေျပစကား
ေျပာရန္ ေရာက္လာျပန္ရင္း ၾကာျဖဴ႕နံေဘး
တြင္ဝင္ထိုင္လိုက္သည္။
"ျဖဴမေရ.....မ်က္လံုးလည္း ကၽြတ္ပါသြား
ပါဦးမယ္ေအ...."
ၾကာျဖဴ ရွက္ရွက္ႏွင့္ရယ္၏။
"ခစ္...ခစ္...ေဒၚတိုးကလည္း..."
"နင္...ေနလကို ႀကိဳက္ေနတာမို႔လား...
မွန္မွန္ေျပာစမ္း..."
"အာ...ေဒၚတိုးေနာ္..."
"အမေလး...လုပ္မေနစမ္းပါနဲ႔ေအ...ငါ
လည္း ငယ္ရာက ႀကီးလာတာပါ..."
ၾကာျဖဴသက္ျပင္းခ်လိုက္ရင္း...
"ဟူး....မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး ေဒၚတိုးရယ္...
ကိုေနလက အသိုင္းအဝိုင္းႀကီးတယ္...ျဖဴ႕လို
ကြမ္းယာသယ္မေလးကို သူစိတ္ကူးထဲေတာင္
ထည့္မွာ မဟုတ္ပါဘူးေလ..."
"ဒီမယ္ ျဖဴမ....ေလာကႀကီးမွာ မျဖစ္ႏိုင္
ဘူးဆိုတာ မရွိပါဘူးေအ...သူရုပ္ေခ်ာသလို
နင္လည္းေခ်ာတာပါပဲ...သူပညာတက္သလို
နင္လည္း ဘြဲ႕ရၿပီးသားပါ...နင့္ထက္သာတာ
ဆိုလို႔ သူကနင့္ထက္ခ်မ္းသာတာပဲရွိတယ္...
နင္တို႔ ႏွစ္ေယာက္က ဘာျဖစ္လို႔မနီးစပ္ႏိုင္ရ
မွာလဲ...."
ၾကာျဖဴ ခပ္ႏြမ္းႏြမ္းေလးျပံဳးရင္း...
"အားေပးစကားေျပာတာေတာ့ ေက်းဇူး
တင္ပါတယ္ေဒၚတိုးရယ္...ဒါေပမယ့္..."
"ဒါေပမယ့္ေတြဘာေတြ လုပ္မေနစမ္းပါနဲ႔
ဒီေကာင္နင့္ကို က်ိန္းေသ...တမ္းတမ္းစြဲျဖစ္
သြားေအာင္ လုပ္လို႔ရတဲ့နည္းရွိတယ္...ငါအာမ
ခံတယ္...
ဘယ္လိုလဲ...လုပ္မလား..."
ၾကာျဖဴ႕ မ်က္လံုးေလးဝိုင္းသြားၿပီး...
"ဘာ...ဘာလဲဟင္ေဒၚတိုး..."
"အင္း...ေအာက္လမ္းပညာေတာ့ ဆန္
မယ္ထင္တယ္...ငါ့သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္
လည္း အဲ့ဒီ့နည္းသံုးလိုက္တာ သူ႔ကိုျပန္မႀကိဳက္
ႏိုင္ဘူးလို႔ ထင္ထားတဲ့သူေဌးသား တစ္ခါတည္း
တန္းတန္းစြဲျဖစ္ၿပီး လက္ထပ္ပါရေစဆိုၿပီး ေျပာ
ေတာ့တာပဲတဲ့..."
"ျဖဴေတာင္ စိတ္ဝင္စားလာၿပီ...ဘယ္လို
လုပ္ရတာလဲဟင္ ေဒၚတိုး..."
"ေအး....လြယ္ပါတယ္...ဒီလို..."
ေဒၚတိုးက ၾကာျဖဴ႕နား နားသို႔ကပ္ကာ
ခပ္တိုးတိုးေျပာလိုက္၏။
" ----------------- "
ၾကာျဖဴ႕မ်က္လံုးတို႔ ျပဴးက်ယ္ဝိုင္းစက္
သြားေတာ့၏။
"ဟင္........"
🕛🕧🕜
ၾကာျဖဴ သူမအိမ္၌ျပဳလုပ္လာခဲ့ေသာ
ကြမ္းယာထုတ္ကို ဆိုင္သို႔ယူလာခဲ့၏။ ေနလ
စားေနက်အတိုင္း သံုးရာဖိုးကို ပလက္စတစ္
အိပ္ျဖင့္ အသင့္ထုတ္ထားျခင္းျဖစ္၏။
သူမ ျပဳလုပ္ခဲ့ေသာ ကြမ္းထုတ္ကို သူမ
ၾကည့္ရင္း စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိသလိုလို ေနလကို
အားနာမိသလိုလိုခံစားလာရ၏။
သို႔ေသာ္လည္း ေနလကို ပိုင္ဆိုင္လိုစိတ္
သာျပင္းျပေနသည္မို႔ ကြမ္းယာထုတ္ကို ေဒၚတိုး
ကို ေပးခဲ့ကာ အိမ္သို႔ခဏျပန္၍အိမ္အလုပ္မ်ား
လုပ္ေနမိသည္။ ေနလႏွင့္ ရင္မဆိုင္လိုသျဖင့္
ေဒၚတိုးကိုသာ ကြမ္းယာထုတ္ေပးခဲ့ၿပီး အိမ္ျပန္
လာမိျခင္းျဖစ္သည္။ မဟုတ္တာ လုပ္ထားသည့္
အတြက္ ေနလကို သူမမ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္၍ ကြမ္း
ယာ မေရာင္းရဲေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ဆင္ျဖဴ႕
မ်က္ႏွာ ဆင္မည္းမၾကည့္ဝံ့သည္မွာ အဆန္း
ေတာ့လည္း မဟုတ္ပါ။
ၾကာျဖဴအိမ္ျပန္ေရာက္သည္ႏွင့္ အိမ္အ
လုပ္မ်ားလုပ္ေနရင္း ရုပ္ျမင္သံၾကားမွ တရား
ေတာ္တစ္ခုလာေနသျဖင့္ သူမအမွတ္မထင္
ၾကည့္ေနမိသည္။
"အင္း...ဒကာ ဒကာမတို႔....ေလာကႀကီး
မွာ ကိုယ္နဲ႔ မထိုက္တန္တဲ့အရာကို မတရားတဲ့
နည္းနဲ႔ ရေအာင္ယူရင္ ရတယ္ပဲထားဦး ေပ်ာ္
ရႊင္ရမွာ မဟုတ္ပါဘူး....စြဲလန္းမႈမရွိနဲ႔လို႔မေျပာ
လိုပါဘူး...ပုထုဇဥ္ေတြဆိုေတာ့ေလ...ဒါေပမယ့္
တက္ႏိုင္သေလာက္ေတာ့ေလၽွာ့ေပါ့...မရႏိုင္တာ
ကို ရခ်င္ရင္ ေသာကေတြနဲ႔ မေအးခ်မ္းဘူးေပါ့..
ပစ္မွားတယ္ဆိုတဲ့ ကိစၥကိုဆက္ေျပာမယ္..
လူဆိုးကို ပစ္မွားမွား၊ လူေကာင္းကိုပစ္မွားမွား၊
ရဟန္းကိုပဲ ပစ္မွားမွား၊ ရဟႏၲာကိုပဲပစ္မွားမွား
ဘယ္ပုဂၢိဳလ္ကိုပဲ ပစ္မွားပစ္မွား အျပစ္ျဖစ္မွာ
ပါပဲ....ဒါေပမယ့္...ဥပမာ...လူတစ္ေယာက္က
ရဟန္းတစ္ပါးကို သတ္မိတယ္ဆိုပါစို႔....အဲ့ဒီ့
ရဟန္းက ရဟႏၲာျဖစ္ေနမယ္ဆိုရင္ သူ႔ရဲ႕အျပစ္
ႀကီးလာမလား ေသးသြားမလား...."
"ႀကီးလာမွာပါဘုရား..."
"ေအး...မွန္တယ္...သူ႔အသတ္ သတ္တာ
ခ်င္းအတူတူေတာင္ သီလ၊သမာဓိ ရွိသူကိုသတ္
ရင္ ပိုၿပီးအျပစ္ႀကီးတယ္...
အဲ့သေဘာပဲ...လူတစ္ေယာက္ကို တစ္ခု
ခုေၾကာင့္ အျပစ္လုပ္မိတယ္ ဆိုပါစို႔ အဲ့ဒီ့ကိုယ္
ျပစ္မွားမိတဲ့သူက သီလ၊သမာဓိ ျမင့္ရင္ျမင့္
သေလာက္ အျပစ္ပိုႀကီးမယ္...သေဘာေပါက္
ၾကလား..."
"ဟင္..."
ၾကာျဖဴ တရားေတာ္ကို ဆက္မၾကည့္
ႏိုင္ေတာ့ပါ။ သူမ ကြမ္းယာဆိုင္သို႔အေျပးတ
ပိုင္း ျပန္သြားေနမိသည္။ သူမ ေဒၚတိုးအား သူမ
ထားခဲ့ေသာ ကြမ္းထုတ္ကို ေနလကိုမေရာင္း
ေစခ်င္ေတာ့ပါ။ ေအာက္တန္းက်ေသာ နည္း
လမ္းျဖင့္ ေနလ၏အခ်စ္ကို မယူေတာ့ရန္ဆံုး
ျဖတ္လိုက္ၿပီး သူမ၏ကြမ္းယာဆိုင္ေလးသို႔
အေျပးတပိုင္း ေရာက္လာခဲ့၏။
ဆိုင္ေရာက္ေရာက္ျခင္းေဒၚတိုးကို ေအာ္
ေခၚလိုက္၏။
"ေဒၚတိုး...ေဒၚတိုးေရ...."
"ဘာတုန္း ျဖဴမရဲ႕...ျဖည္းျဖည္းေခၚပါဟဲ့..
လန္႔တာ..."
"ဟို...ဟိုကြမ္းထုတ္ကို ျပန္ေပးေတာ့
ျဖဴ စိတ္ေျပာင္းသြားၿပီ..."
"ေဩာ္...ခုနကေလးတင္ ေနလလာဝယ္
လို႔ေရာင္းလိုက္ၿပီေလ...."
"ဘာ!!...."
🕛🕧🕐
ထိုကြမ္းထုတ္ကို ေရာင္းလိုက္ၿပီး ၁ပတ္
ခန္႔အၾကာမွာပင္ ေနလ သူမအားခ်စ္ေရးဆိုလာ
ခဲ့၏။
ၾကာျဖဴ ေျပာမျပတက္ေအာင္ ဝမ္းသာ
ခဲ့ရၿပီး မၾကာမွီ၌ပင္ အေျဖျပန္ေပးခဲ့သည္။
လအနည္းငယ္ အၾကာတြင္ လက္ထပ္
ျဖစ္ခဲ့ၾက၏။
သို႔ေသာ္လည္း ၾကာျဖဴ ၾကာၾကာမေပ်ာ္
ႏိုင္ခဲ့ပါ။ အိပ္မက္ဆိုးမ်ားမက္ၿပီး မၾကာခဏ
လန္႔၍ႏိုးတက္၏။ ေနာင္တေၾကာင့္ ညစ္ႏြမ္းေန
ရေသာစိတ္တို႔က အခ်ိန္ၾကာျမင့္လာသည့္တိုင္
အိပ္မက္ဆိုးမ်ားေၾကာင့္ ပို၍ဆိုးရြားလာခဲ့၏။
🕛🕧🕐
ၿမိဳ႕ဦးေစတီသို႔မေရာက္တာ ၾကာၿပီျဖစ္၍
ေနလ၏မိဘမ်ားအိမ္မွအျပန္ ေနလႏွင့္ ၾကာျဖဴ
ဝင္၍ ဖူးၾက၏။ taxi ႏွင့္ပင္ ျပန္ခဲ့ၾကျခင္းျဖစ္
ၿပီး ဘုရားအေရာက္တြင္ ဘုရားသို႔ ခဏဝင္ရန္
ေနလက စိတ္ကူးေပၚသျဖင့္ ဝင္ခဲ့ၾကျခင္းျဖစ္
၏။
ည၈နာရီအခ်ိန္ျဖစ္ေနၿပီမို႔ ေစတီရင္ျပင္
တြင္ လူမရွိသေလာက္ရွင္းေနၿပီး ဝါက်င့္က်င့္ ေဟလိုဂ်င္မီးေရာင္မ်ားေၾကာင့္ဘုရားရင္ျပင္
တြင္ အေတာ္အသင့္လင္းေနေသာ္လည္းအျခား
ေနရာမ်ားတြင္ေတာ့ အေမွာင္ရိပ္မ်ားကေနရာ
ယူထားၿပီျဖစ္၏။
ဘာသာေရးကိုင္းရိႈင္းေသာ ခင္ပြန္း
ျဖစ္သူ ဘုရားဝတ္ျပဳေနသည္ကိုၾကည့္ရင္း
ၾကာျဖဴျပံဳးလိုက္မိသည္။ သူမ၏ႏွလံုးသားမွ
နင့္ေနေအာင္ ခ်စ္ရေသာ ခင္ပြန္းအားဘဝအ
ဆက္ဆက္ပင္ ၾကာျဖဴပါရမီျဖည့္ေပးခ်င္မိ၏။
ေနလက စေနေထာင့္တြင္ ဘုရားရွိခိုးေနစဥ္
ၾကာျဖဴ ရင္ျပင္ကို တစ္ပတ္ပတ္ၾကည့္မိသည္။
ေနလဘုရား ရွိခိုးလၽွင္ၾကာတက္သည္မဟုတ္ပါ
လား...
လက္ဆတ္ေအးျမေသာ ေလကိုရႈရႈိက္ရင္း
ၾကာျဖဴ႕စိတ္တို႔ လန္းဆန္းလာ၏။ ေသာကတို႔
ကို ဒတဂၤမၽွေမ့သြားၿပီး ဘုရားရိပ္တရားရိပ္၏
ေအးျမမႈကို ၾကာျဖဴခံစားေနရ၏။
ေနလ အနည္းဆံုးနာရီဝက္ခန္႔ၾကာဦးမည္
ကိုသူမ သိေနသျဖင့္ တနလၤာေထာင့္သို႔သြားကာ
ဘုရားရွိခိုးၿပီး စိတ္ပို၍ေအးခ်မ္းေစရန္တရား
ထိုင္ရန္စိတ္ကူးမိ၏။
ၾကာျဖဴ တပလႅင္ေခြကာထိုင္လိုက္ရင္း
ႏွာသီးဖ်ားေလးမွ ဝင္ေလထြက္ေလကို ရႈမွတ္
ကာ ေအးခ်မ္းေသာခံစားမႈေၾကာင့္ စိတ္ၾကည္
လင္လာမိသည္။
၁၅မိနစ္ခန္႔ေလာက္အၾကာတြင္ ညစ္ႏြမ္း
ေသာ အတိတ္မွျဖစ္ရပ္တစ္ခုကို သတိရမိျပန္သ
ျဖင့္ စိတ္တို႔ ညစ္ညဴးသြားရျပန္၏။သူမထိုအ
ေတြးကိုေမ့ေဖ်ာက္ရန္ အစြမ္းကုန္ႀကိဳးစားေန
ခိုက္တြင္....
ဒုန္း...ဒုန္း...ဒုန္း...
ျပင္းထန္ေလးလံလွေသာ ေျခသံႀကီးကို
သူမ ၾကားလိုက္ရ၏။ ေက်ာက္ျပားၾကမ္းခင္း
ပင္ အနည္းငယ္တုန္ခါေနသေယာင္ရွိ၍ ၾကာျဖဴ
မ်က္လံုးဖြင့္ၾကည့္လိုက္မိသည္။
"ဟင္...."
သူမျမင္လိုက္ရသည္ကား ဧရာမဓား
ႀကီးကို ထမ္းထားၿပီး သူမအားငံု႔ၾကည့္ေနေသာ
လူနီႀကီးတစ္ေယာက္ကိုေတြ႕လိုက္ရ၏။ လူနီ
ႀကီး၏အရပ္မွာ ၁၀ေပခန္႔ေလာက္ရွိၿပီး ၾကည့္
မိသည္ႏွင့္ ေၾကာက္စရာအသြင္ရွိ၏။
အေပၚပိုင္းဗလာ ကိုယ္လံုးတီးျဖစ္ၿပီး
ပုဆိုးကို ခါးေထာင္းက်ိဳက္ထားျခင္းျဖစ္၏။
ၾကာျဖဴ လူနီႀကီးကို ေတြ႕ေတာ့ၾကက္သီး
တျဖန္းျဖန္း ထသြားမိသည္။သူမတစ္သက္တြင္
တစ္ႀကိမ္တစ္ခါမွမျဖစ္ဖူးေသးသည့္အေၾကာက္
တရားမ်ိဳးႏွင့္ အသည္းထဲအထိစိမ့္ေနေအာင္
ေၾကာက္သြားမိသည္။လူနီႀကီးကၾကာျဖဴ႕ကို စိုက္ၾကည့္ရင္း အသံဩဩႀကီးျဖင့္ေျပာ၏။
"သူေတာ္ေကာင္းရဲ႕ေမတၱာကိုအယုတ္တမာ
နည္းနဲ႔ယူတဲ့ အမိုက္မ...နင့္ကို အပါယ္ဘံုေတြ
ကေစာင့္ေနတယ္...ေသဖို႔သာျပင္ေပေတာ့..."
လူနီႀကီးက စကားဆံုးသည္ႏွင့္ ဧရာမဓား
ႀကီးျဖင့္ သူမကိုခုတ္ခ်လိုက္ေတာ့သည္။
ဝွစ္....
"အား..!!!!....."
ၾကာျဖဴ အသံကုန္ေအာ္၍ ေနာက္ဘက္
သို႔ ကမန္းကတန္းဆုတ္ရင္း လူနီႀကီး၏ဓား
ခ်က္ကိုေရွာင္လိုက္ၿပီး နီးစပ္ရာမုဒ္ ေလွကားမွ ေၾကာက္လန္႔တၾကားေျပးဆင္းမိေတာ့သည္။
ဟာ...အ...ဘုန္း...အား!...
ဟန္ခ်က္ပ်က္ၿပီး လဲက်သြားေသာ္လည္း
နာက်င္မႈကို အေလးမထားႏိုင္ဘဲကမန္းကတန္း ထေျပးမိသည္။ ကားလမ္းေပၚေရာက္သည္ႏွင့္ အရွိန္ျပင္းျပင္းေမာင္းႏွင္လာေသာ ကားတစ္စီး
ႏွင့္ တည့္တည့္တိုးမိေတာ့သည္။
ကၽြီ....ဒုန္း....
"အား!!!...."
🕛🕧🕐
ေနလ တရားထိုင္ေနရာမွဇနီးျဖစ္သူၾကာျဖဴ
၏စူးရွရွေအာ္သံေလးေၾကာင့္ ရုတ္တရက္ထိတ္
လန္႔သြားမိၿပီး မ်က္လံုးပြင့္လာကာ အျမန္ထရပ္
လိုက္မိသည္။
ဇနီးျဖစ္သူအတြက္ ေနလအလြန္စိုးရိမ္သြား
မိသည္။ သူမတြင္ ကိုယ္ဝန္ေလးလခန္႔ရွိေနၿပီ
ျဖစ္၍ အစစအရာရာဂရုစိုက္ေနရခ်ိန္ျဖစ္၍ သူမ
ေအာ္သံေၾကာင့္ ေနလ ေခါင္းနပန္းႀကီးသြားမိ
ျခင္းျဖစ္သည္။
ေနလ ၾကာျဖဴရွိေနရာ အျခမ္းသို႔ေျပး
လာခဲ့မိသည္ ဘုရားရင္ျပင္၌သူမကို မေတြ႕ရ
သျဖင့္ ပို၍စိတ္ပူသြားမိသည္။
" ျဖဴေရ....ျဖဴ......ျဖဴ........."
ေနလ ၾကာျဖဴ႕ကို ေအာ္ေခၚရင္း ရင္ျပင္
တစ္ဝွက္တြင္ရွာေဖြမိ၏။အမွတ္တမဲ့ ေစတီအ
ေနာက္ဘက္မုဒ္ဝဘက္သို႔ အၾကည့္ေရာက္သြား
မိသည္။
"ဟင္....."
ကားတစ္စီးေရွ႕တြင္အမ်ိဳးသမီး တစ္
ဦးလဲက်ေနသည္ကို ေတြ႕လိုက္ရသျဖင့္ တုန္
လႈပ္ ထိတ္လန္႔သြားကာ ထိုကားလမ္းမ ရွိရာသို႔
ေစတီမုဒ္ေပါက္ ေလွကားမွအေလာသံုးဆယ္
ေျပးဆင္းလာခဲ့သည္။
ခႏၶာကိုယ္တစ္ခုလံုး ေသြးအလိမ္းလိမ္း
ျဖင့္ ဒဏ္ရာျပင္းပံုရေသာၾကာျဖဴ႕ကို ကြန္ကရစ္
လမ္းေပၚတြင္ လဲက်လၽွက္သားေတြ႕လိုက္ရ၏။
"ဟာ!!....ျဖဴ....."
ေနလ၏ႏွလံုးသားကို မီးစႏွင့္ထိုးလိုက္
သလို ခံစားလိုက္ရ၏။
"ျဖဴ!!....ဘယ္လိုျဖစ္ရတာလဲကြာ......
ဘယ္လိုလုပ္ လမ္းေပၚဆင္းလာရတာလဲကြ..
အားတင္းထား...ကိုယ္ေဆးရံုပို႔ေပးမယ္..."
ကားသမားကလည္း ျပာျပာသလဲေျပာ
၏။
"ကၽြန္ေတာ္ ေမာင္းေနတုန္း ဒီအမေလးက
ကားေရွ႕ အတင္းေျပးဝင္လာတာဗ်...ဘရိတ္
အုပ္တာ အခ်ိန္မမွီေတာ့ဘူး....ေတာင္းပန္ပါ
တယ္ဗ်ာ...ေဆးရံုသြားၾကရေအာင္ ကားေပၚ
တက္ပါဗ်....."
ၾကာျဖဴ တုန္ယင္ေအးစင္ေနေသာ လက္
ကေလးျဖင့္ ေနလ၏လက္ကို ျပန္လည္ဆုတ္
ကိုင္ရင္း...မပီသေသာ စကားသံေလးျဖင့္...
"ကိုကို႔ကို ျဖဴ...ဝန္ခ်ေတာင္း...ေတာင္း
ပန္စရာ...ရွိ...ရွိတယ္...အား......."
ေနလေခါင္းကို ခါရမ္းလိုက္ရင္း.....
"ေနာက္မွ ေျပာပါျဖဴရယ္...ျဖဴအားကုန္
လိမ့္မယ္...ေဆးရံုသြားၾကရေအာင္..."
ေနလ ၾကာျဖဴ႕ကို ေပြ႕ခ်ီကာ ကားေပၚ
တက္လိုက္၏။ကားသမားလည္း ေဆးရံုရွိရာ
သို႔ အျမန္ေမာင္းေတာ့၏။
ၾကာျဖဴက အသက္ကို ခက္ခက္ခဲခဲရႈရင္း..
"ကိုကို....ကိုကို...."
"ျဖဴ...ကိုယ္ရွိပါတယ္...စကားမေျပာ
နဲ႔...ေမာလိမ့္မယ္..."
"ျဖဴကိုယ့္ အေျခအေန ကိုယ္သိပါ
တယ္ကိုကို...အား....အ...စကားေျပာပါရေစ
ေနာ္....
ျဖဴေလ...ကိုကို႔ကို ပိုင္ဆိုင္ခ်င္တဲ့
စိတ္တစ္ခုတည္းနဲ႔ အမွားလုပ္...လုပ္ခဲ့မိတယ္...
အဲ့ဒီ့အမွားေၾကာင့္ ျဖဴကိုကို႔ေမတၱာကို ရခဲ့ေပမယ့္...အျပည့္အဝ မေပ်ာ္ခဲ့ရပါဘူး...
အခုျဖဴ အရမ္းမက္ေမာတဲ့ ရင္ေသြး
ေလးရယ္ ကိုကိုရယ္ ျဖဴရယ္ ေပ်ာ္စရာေကာင္း
တဲ့ မိသားစုဘဝေလးကို ပိုင္ဆိုင္ရခါနီးေတာ့မွ ျဖဴ႕ရဲ႕အကုသိုလ္ကံက ျဖဴ႕ကို ဒဏ္ခတ္ၿပီ....
ျဖဴေသရေတာ့မယ္ ထင္တယ္...
ျဖဴ...ဘာမွမျမင္ရေတာ့ဘူး ကိုကို...
အ!..အသက္ရႈလို႔လည္းမရေတာ့ဘူး...ကိုကို..
ျဖဴ႕...ျဖဴ႕ကို ကယ္ပါဦး...."
ၾကာျဖဴေျပာေနရင္း မ်က္ဝန္းမွမ်က္ရည္
တို႔စီးက်လာသလို ႏႈတ္ခမ္းမွ ေသြးေစးတို႔အန္
က်လာ၏။
ေနလ အထိတ္တလန္႔ျဖင့္ ဇနီးျဖစ္သူကို
ေပြ႕ဖက္ထားလိုက္မိရင္း...
"ျဖဴ...အားတင္းထားစမ္းပါကြာ...ေဆးရံု
ေရာက္ေတာ့မွာပါ..."
ၾကာျဖဴ ေနလ၏ရင္ခြင္ထဲမွပင္ လက္အုပ္ခ်ီ
လိုက္ရင္း...
"ကိုကို ျဖဴ႕ကို ခြင့္...ခြင့္လြတ္ပါေနာ္..."
"ျဖဴက ဘာလုပ္ထားလို႔ ကိုယ္ကဘာကို
ခြင့္လြတ္ရမွာလဲ..."
"တ...တကယ္ေတာ့ေလ...ျဖဴ...အ!...
အာ........"
"ျဖဴ!!....ျဖဴ....ျဖဴသတိထားစမ္း...ျဖဴ!!..
ကိုယ္ေခၚေနတယ္ေလ....ျဖဴ....ဟင္..."
ေနလ ရုတ္တရက္မ်က္ေတာင္မခတ္ေတာ့
ဘဲ ၿငိမ္သက္သြားေသာ ဇနီးျဖစ္သူ၏ညာဘက္
ရင္အံုကို စမ္းၾကည့္ရင္းအထိတ္တလန္႔ျဖစ္သြား
မိသည္။သူမႏွလံုးမခုန္ေတာ့ပါ။
"ျဖစ္မွ ျဖစ္ရေလျဖဴရာ...ကိုယ္ဘယ္လို
ေျဖရမလဲကြာ.....ျဖဴ!!!...."
🕛🕧🕐
ၾကာျဖဴဆံုးၿပီးသည့္ေနာက္ပိုင္း သူမအား
ေနလ အိပ္မက္ထဲတြင္ မၾကာခဏျမင္ရ၏။
စုတ္ျပတ္ေပေရေနၿပီး ဆံပင္ဆုတ္ဖြားႏွင့္ အရိုး
ေပၚအရည္တင္ ပံုစံရွိကာ အနံ႔အသက္မေကာင္း
ေသာ ခႏၶာကိုယ္ရွိ၏။
သူမအျမဲလိုလို အိပ္မက္ထဲတြင္ ေနလ
အား လက္အုပ္ခ်ီကာ တစ္စံုတစ္ခုေျပာေန၏။
ေနလ သူမေျပာသည့္စကားကို နားမလည္ပါ။
ဗလံုးဗေထြးျဖစ္ေနၿပီး မပီသေသာအသံက
ေၾကာက္မက္ဖြယ္ေကာင္းေအာင္ ဩဩႀကီး
ျဖစ္ေန၏။
ေနလ အလြန္စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိသည္။
သူမ ၿပိတၱာဘံုဘဝသို႔ ေရာက္ရွိေနျခင္းသာျဖစ္
ပါသည္။
ေနလ သူမအားရည္စူး၍ ေကာင္းမႈကုသိုလ္
မ်ားလုပ္ေပး၏။အလႉအတန္းမ်ား သူမအမည္
ျဖင့္ သာဓုေခၚ၍ရေစရန္ လုပ္ေပး၏။ မည္မၽွ
ပင္ ျပဳလုပ္ေသာ္လည္း အိပ္မက္ထဲတြင္ စုတ္
ျပတ္ နံေစာ္ၿပီးေၾကာက္စရာ အသြင္ရွိေနေသာ
ၾကာျဖဴ၏ပံုစံမွာ ထူးျခား၍မလာ ပို၍ပင္ ဆိုး
လာ၏။ သူမအား အိပ္မက္ထဲတြင္ သံုးရက္တစ္
ခါ ေလးရက္တစ္ခါျမင္မက္၏။ တစ္ခါတစ္ရံ
လည္း တစ္ပါတ္ေလာက္ေနမွျမင္မက္တက္၏။
ၾကာျဖဴ ဆံုးပါးသြားသည္မွာ သံုးလနီးပါး
ရွိလာၿပီျဖစ္ေသာ္လည္း ေနလမျမင္ခ်င္ေသာ
သနားစရာ ေၾကာက္စရာပံုစံျဖင့္ အိပ္မက္ထဲ
တြင္ သူမအားျမင္ေနရဆဲျဖစ္၏။ထူးျခားသည္
မွာ အိပ္မက္ထဲတြင္ ေနလအားသူမ လက္အုပ္
ခ်ီကာ တစ္စံုတစ္ခုကိုေျပာေနဆဲသာျဖစ္သည္။
🕛🕧🕐
တစ္ေန႔ ၾကာျဖဴ႕၏ဒိုင္ယာရီစာအုပ္
ကေလးကို အခန္းအတြင္းေသတၱာတစ္လံုးအ
တြင္းမွ ေနလမေမၽွာ္လင့္ဘဲေတြ႕ရွိခဲ့ရ၏။
ေနလ ထိုစာအုပ္ေလးအားဖတ္ၾကည့္ၿပီး
မွ ဇာတ္ရည္လည္ေတာ့၏။ ၾကာျဖဴသူ႔အား
မေသဆံုးမွီေတာင္းပန္လိုေသာ ကိစၥႏွင့္ အိပ္မက္
ထဲတြင္ ေျပာလိုေသာ အေၾကာင္းအရာကို ေနလ
သိလိုက္ရ၏။
သူမေနာင္တရေၾကာင္း...ေနလကိုအား
နာေၾကာင္း ထပ္တလဲလဲေရးထားေသာ စာအုပ္
ကေလးကို ေနလဖတ္ၾကည့္ၿပီးခဲ့၏။
ၾကာျဖဴ ေနလႏွင့္မညားခင္က ကြမ္းယာ
ထဲတြင္ သူမ၏ရာသီေသြးကို ထည့္ခဲ့ၿပီးေရာင္း
ခဲ့သည္ဟု စာအုပ္အတြင္း၌ေရးထားခဲ့သည္။
ထိုေန႔ကိုလည္း အတိအက်ၾကာျဖဴေရးခဲ့၏။
၂၀၁၇ marchလ ၁၀ရက္ေန႔ဟူ၍....
ေနလ ေသဆံုးၿပီးျဖစ္ေသာ ဇနီးကို စိတ္မ
နာရက္ေတာ့ပါ။ သူမ၏အမွားအတြက္ အသက္
ကိုပင္ စေတးသြားခဲ့ၿပီမဟုတ္ပါလား...
ေနလမ်က္ရည္တို႔စီးက်လာရင္း တစ္
ေယာက္တည္းေျပာမိ၏။
"ျဖစ္မွျဖစ္ရေလ ျဖဴရယ္...မင္းသိပ္ကို
မိုက္မဲလြန္းတယ္...မင္းအသက္ရွင္ေနရင္ ကိုယ္
အျပစ္တင္မိမွာပါ....ဒါေပမယ့္...လူ႔ေလာကႀကီးမွာမရွိေတာ့တဲ့မင္းကို ကိုယ္ခြင့္လြတ္ပါတယ္...
ကိုယ့္ကို အဲ့ဒီ့ကြမ္းယာေရာင္းတဲ့ေန႔က မတ္လ ၁၀ရက္ေန႔တဲ့လား...ကိုယ္မင္းကိုခ်စ္ေန
ခဲ့တာ...စေတြ႕ကတည္းကပါကြာ....
ျဖဴဒိုင္ယာရီေရးတက္သလို ကိုယ္လည္း
ေရးတက္ပါတယ္...ကိုယ္ျဖဴ႕ကို စခ်စ္မိတဲ့ေန႔
ေလးက ေဖဖဝါရီလ ၅ရက္ေန႔ကပါ...
ေသခ်ာတာကေတာ့ ကိုယ္ျဖဴ႕ကို ျဖဴ႕ရဲ႕
အစီအရင္အစြမ္းေၾကာင့္ ခ်စ္ခဲ့မိတာမဟုတ္ပါ
ဘူး....ေမတၱာစစ္နဲ႔ ခ်စ္ခဲ့တယ္ဆိုတာ...ျဖဴ႕ကို
သိသြားေစခ်င္လိုက္တာကြာ...
ဒါေၾကာင့္မို႔လို႔ ျဖဴကတမိုင္မိုင္တေတြ
ေတြနဲ႔ ျဖစ္ေနခဲ့တာကိုး...ကိုယ့္ကို အားနာတဲ့
စိတ္ေရာ...ကိုယ့္ရဲ႕ေမတၱာေတြကို အစီအရင္
ေၾကာင့္ျဖစ္တဲ့ အတုလို႔ထင္တဲ့စိတ္ေၾကာင့္ ျဖဴ
စိတ္ဆင္းရဲေနရတာကိုး...
ျဖဴ႕ကို စေတြ႕ကတည္းက ခ်စ္ေနခဲ့တာ
ပါ....ဖြင့္မေျပာရဲခဲ့လို႔ ေနာက္က်မွေျပာခဲ့မိတာ ကိုယ့္အမွားပါ...
ဘာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ကိုယ္....ျဖဴ႕ကို အျပစ္
မတင္ခ်င္ေတာ့ပါဘူး...အရာရာ ၿပီးဆံုးခဲ့ၿပီပဲ...
တကယ္ေတာ့..ျဖဴက လုပ္ခဲ့မိတဲ့အကုသိုလ္
ထက္ မလုပ္သင့္တာကို လုပ္ခဲ့မိတယ္ဆိုတဲ့
ေနာင္တ ဥပါဒါန္အစြဲက ျဖဴ႕ကို ေသေစခဲ့တာ
ပါ....."
🕛🕧🕐
ေနလ အိမ္သို႔ ေန႔စဥ္ဆြမ္းခံႂကြေသာ
ကိုယ္ေတာ္ႀကီးကို ေနလၾကာျဖဴ႕အေၾကာင္း
ေျပာျပရင္း သူမအား ၿပိတၱာဘဝမွ ကယ္တင္
ႏိုင္ေစရန္ မည္သို႔ကူညီသင့္သည္ကို ေမးျမန္း
မိ၏။
ကိုယ္ေတာ္ႀကီးလည္း စဥ္းစားေနဟန္
ၿငိမ္သက္ေနၿပီးမွ...
"အင္း...ဒကာေလးရဲ႕ အိပ္မက္အရဆိုရင္
ဒကာမေလးက သူ႔ရဲ႕အျပစ္ကိုဒကားေလးဆီက ခြင့္လြတ္ပါတယ္ဆိုတဲ့ အသိအမွတ္ျပဳမႈကို လို
ခ်င္တာျဖစ္မယ္...
ဒကာလည္း ၾကားဖူးမွာပါ..ရွင္မဟာကစၥည္း
မေထရ္ျမတ္ကိုျပစ္မွားမိတဲ့ ေသာေရယ်သူေဌး
သားဟာ ေယာက်္ားစစ္စစ္ကေန မိန္းမဘဝကို
ခ်က္ခ်င္းေျပာင္းသြားခဲ့တာေလ..."
"ၾကားဖူးပါတယ္ ဘုရား..."
"ေအး....ေနာက္ဆံုးေတာ့ ရွင္မဟာကစၥည္း
ကို ေသာေရယ်ကျပန္ၿပီး ဝန္ခ်ေတာင္းပန္ေတာ့
ရွင္မဟာကစၥည္းက ေသာေရယ်ကို သင့္အား
ကိုယ္ေတာ္ သည္းခံခြင့္လြတ္ပါ၏လို႔ ေျပာလိုက္
တဲ့အခါမွာပဲ ေသာေရယ်သူေဌးသားဟာမိန္းမ
ခႏၶာကေန ျမင့္ျမတ္တဲ့ေယာက်္ားခႏၶာကို ျပန္ရ
ခဲ့တယ္...ရွင္မဟာ ကစၥည္းရဲ႕ ခြင့္လြတ္မႈက
ေသာေရယ်ရဲ႕ ဘဝကို ကယ္တင္ေပးလိုက္တာ
ေပါ့.....
အခုလည္း အတူတူပါပဲ...ဒကာေလးရဲ႕
ခြင့္လြတ္မႈက ဒကာမေလးရဲ႕နိမ့္က်ေနတဲ့ဘဝ
ကို ကယ္တင္ႏိုင္ပါလိမ့္မယ္....."
🕛🕧🕐
ေနလ သံုးရက္ခန္႔အၾကာတြင္ အိပ္မက္
ထဲ၌ ၾကာျဖဴ႕ကိုျပန္ေတြ႕ရျပန္၏။ထံုးစံအတိုင္း
လက္အုပ္ခ်ီလၽွက္ ဗလံုးဗေထြးအသံဩဩႀကီး
ႏွင့္ေျပာျပန္၏။
"---------------"
သူမပို၍ ရုပ္ဆိုးအက်ည္းတန္လာၿပီး အနံ႔အသက္လည္း ပို၍ဆိုးရြားလာပါ၏။
ေနလ သူမအားဂရုဏာသက္စြာစူးစိုက္
ၾကည့္ရင္း...
"ျဖဴ......ျဖဴလုပ္ခဲ့မိတဲ့ အျပစ္ကို....
ကိုယ္သိၿပီးပါၿပီ...ျဖဴလုပ္မိခဲ့တဲ့အျပစ္ကိုကိုယ္ ခြင့္လြတ္ပါတယ္...အႂကြင္းမဲ့...ခြင့္လြတ္ပါတယ္
ျဖဴ.... အဲ့ဒီ့ အစြဲႀကီးကိုေဖ်ာက္ၿပီးအမၽွေဝတဲ့အ
ခါ သာဓုေခၚေပးပါ......"
သူမ၏ခႏၶာကိုယ္ မံႈဝါးေပ်ာက္ကြယ္သြား
ၿပီး ေနလလည္း အိပ္မက္မွ ျပန္ႏိုးလာခဲ့၏။
🕛🕧🕟
ေနလ သူမအားရည္စူး၍ ေကာင္းမႈကု
သိုလ္မ်ား ထပ္မံျပဳလုပ္ကာ အမၽွအတန္းေပး
ေဝခဲ့ျပန္ပါ၏။
ထိုညတြင္ ၾကာျဖဴ႕အား သစ္လြင္ျဖဴေဖြး
ေသာ အဝတ္တို႔ျဖင့္ေတြ႕ရၿပီး လူ႔ဘဝကကဲ့သို႔
ေခ်ာေမာလွပေသာ ရုပ္ရည္ကေလးကို ျပန္
လည္ေတြ႕ရွိရ၏။ ဆိုးရြားေသာအနံ႔အသက္
တို႔လည္းမရွိေတာ့ဘဲ ၾကည္လင္လန္းဆန္းစြာ
ေနလအား ျပံဳးျပေန၏။
ေနာက္ညမ်ားတြင္ ၾကာျဖဴ႕အားေနလ
မည္သည့္အခါမွ အိပ္မက္ထဲတြင္ေတြ႕ျမင္ရ
ျခင္းမရွိေတာ့ပါ။ သူမ ၿပိတၱာဘံုဘဝမွ ကၽြတ္
လြတ္သြားခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္ဟု ေနလယံုၾကည္
ေနပါသည္။
Posts
